Her şeyin bozuk olduğu günler. Uyku düzenim bozuk, yeme düzenim bozuk, bazı yemekler bozuk. Kendi yaptığım yemekten zehirleneli 48 saat kadar oldu halen midem toparlayamadı. Sabaha kadar kustum. Gerçekten sabaha kadar ama en son ağlayarak saate baktığımda 7.27'ydi. Nasıl uyudum bilmiyorum. Uyanınca bir daha kustum. Sonra midem bulana bulana her şeyi temizledim, çöpleri topladım. Evin de anası ağlamış bu süreçte tabii.
Birileriyle uzun uzun bir şey konuşmakta zorlanıyorum. Hayatım mı çok kısır paylaşacak bir şey bulamıyorum yoksa insanlığa karşı olan tüm ilgimi cidden yitirdim mi? Diyaloglarımın bu kadar sıradanlaşması da durma noktasında, ite kaka ilerleyen hayatımla paralel bence.
Dün gece de dişim ağrıdığı için uyuyamadım. Bir şeyler çözüm bekliyor ve hiçbir şey yapamıyorsun. Yapman da gerekli, daha önce yaptın defalarca. Ama yok olmuyor. Bazı hayatlar boşuna durmuyor.
Evi online yapma adımları var. Bugün Tom ve Jery izleyip blog kurcalayarak online olduk. Gece yerinde horluyor, termosta kahve küllükte sigara var. Yapmam gereken çok şey var, nasıl yapmam gerektiğini biliyorum daha önce hepsini binlerce kere yaptım ama şimdi yapamıyorum. Son dönemin işkencesi bu. Basit işler üstelik. Markete gitmek gibi.
Kahve içerken dişim ağrıyor. Gece kendini sevdirmeye geldi. Ben yazarken yanımda durmayı seviyor. Ben de onun yanımda durmasını. Nerden baksan dev mutluluk. Tom ve Jery'nin 1 saatlik versiyonunu açmıştım. Hâlâ bitmemiş olması sevindirici, online olalı 1 saat bile olmamış demek.
Bu post da aklım gibi darmadağınık ve konudan konuya oldu. Tom ve Jery bitti. Buggs Bunny başladı.